Επιπλα – Σπιτι – Διακοσμηση

Που μετέφραζε στο ξενοδοχείο της Αίγινας ο Παύλος. Να και το περιβόητο τότε βιβλιαράκι του Γκαροντί Για ένα επιπλο δίχως ό­ρια. Κι εμείς να ταυτιζόμαστε ή να αντιδικούμε, ακό­μα και να συγκρουόμαστε μ’ όλες τις μεγάλες μορφές! Τώρα, λοιπόν, στις δύο μετά τα μεσάνυχτα, διαβά­ζω στο τρίτο, το κοινόχρηστο δωμάτιο, στη βιβλιοθή­κη μας όπως έλεγε με στόμφο ο Μάριος, οι άλλοι κοι­μούνται, ακούγονται μόνο οι μυστικοί θόρυβοι της νύ­χτας, η αδράνεια μετέωρη και ορατή στο χώρο όπως και τα κύματα της ζέστης, πάνω απ’ το κεφάλι μου, α­νάμεσα στις πολυκατοικίες, κρέμεται ένα κουρέλι ου­ρανού με μια φέτα φεγγαριού που θέλει πέντ’ έξι μέρες να γεμίσει, οι ανταύγειες του ριγώνουν το σκοτάδι και βλέπω τα αιωρούμενα σωματίδια της σκόνης να δια­γράφουν ακανόνιστα τεμπέλικες τροχιές και να υπα­κούουν, όπως και οι ζωές μας, στο νόμο της απροσδιο­ριστίας, μια ακαταμάχητη όμως επιθυμία για πανέμορφα τραπέζια. Κι είναι, θαρρείς και την καλώ τηλεπαθητικά να βγει, και βγαίνει, νιφάδα του χιονιού που ξέμεινε στην καλοκαιρινή νύχτα.