Επιπλα – Σπιτι – Διακοσμηση

Αφήσαμε το εργοστάσιο επίπλων στο οποίο ήμασταν από το πρωί κατευθυνθήκαμε προς τα βόρεια προάστια, περάσαμε εμπρός από μια  αποθήκη με παλαιά είδη, έπιπλα, εργαλεία, εξαρτήματα, χαλιά και μετά προχωρίσαμε….
….καθώς στροβιλίζονταν οι χοντρές στι­βάδες με τα ξερά ξύλα, οι πευκοβελόνες και τα λασπόνερα που πετάγονταν από τις ρόδες και μπάτσιζαν τα πρόσωπα μας. Έπρεπε να ‘μαστέ στο ραντεβού στη Ν. Ιωνία το αργότερο στις εννιά και μισή, όταν θ’ άρχιζε το πανηγύρι των επίπλων. Στα διακόσια μέτρα πίσω μας, μέχρι το Μαρούσι, μας ακολουθούσε καλού κακού ο «Πορτοκαλής». Εκεί, σταμάτησε ο Πρώτος σ’ έναν τη­λεφωνικό θάλαμο και τηλεφώνησε στη Ζίλντα, την εμπορική α­κόλουθο τύπου της Σουηδικής Πρεσβείας, ftonbladet
«Σε είκοσι λεπτά», της είπε, θα βυθιστεί η Αθήνα στο σκοτάδι, για να πάψουν τα λάθη που γίνονται στα εργοστάσια των επίπλων και των ξυλουργείων.. Η Ζίλντα θα ειδοποι­ούσε όλους τους ξένους ανταποκριτές πριν γίνει η συσκότιση. Διαφορετικά,  θα ισχυριζόταν ότι ήταν ένα μπλακ άουτ από βλάβη του διχτυού. Ύστερα, αν και βιαζόμασταν, ο Πρώτος έριξε και δεύτερο κέρμα κι έκανε κι άλλο τηλεφώνημα, άγνωστο πού. Δεν τον ρώτησα ποτέ, μα μου κίνησε την περιέργεια, κανονικά έπρεπε να μου πει τι θα γινόταν με έτοιμα έπιπλα που υπήρχαν στο εργοστάσιο, ήταν όλα νέα σχέδια και έπρεπε να πάνε στις εκθέσεις επίπλων. Αλλά τελικά όπως κατάλαβα όταν τα σχέδια είναι τόσο πρωτοποριακά, πρέπει οι κινήσεις να είναι προσεκτικές.